ویژگی بونسای

ویژگی بونسای چیست؟

هنر کوچک سازی یک معماری ارگانیک است ،یکی از ویژگی بونسای ترکیبی از هنر و علم است. ترکیبی از عناصر فلسفه ، نقاشی ، مجسمه سازی ، معماری ، طراحی و باغبانی است که آن را به یک رشته منحصر به فرد تبدیل می کند. هنگام کار بر روی گیاهان زنده ، خالق این هنر منحصر به فرد توسط اصول ابتدایی زیبایی شناسی ، مهارت اتصال اشکال مختلف ، صفحه ، رنگ و فضا هدایت می شود. هنر مناظر کوچک نیز به دانش طبیعت بستگی دارد: توانایی درک تغییر طبیعت و تنوع اشکال مختلف در طبیعت. در هنر اروپایی کوچک سازی چشم انداز دو گرایش وجود دارد. اولین مورد مربوط به هنر سنتی ژاپن است ، دوم پیوند هنر سنتی ارگانیک ژاپن و اروپا است.

نمونه های بونسای درختان و درختچه های معمولی (نه کوتوله های ارثی) هستند که توسط سیستم ریشه ها و شاخه های هرس و شاخه های آموزش با گره زدن با سیم کوتوله می شوند. این هنر از چین آغاز شد ، جایی که ، شاید بیش از 1000 سال پیش ، درختان در سینی ها ، ظروف چوبی و گلدان های سفالی کشت می شدند و به اشکال طبیعت گرایانه آموزش می یافتند. اما بونسای در درجه اول توسط ژاپنی ها دنبال و توسعه داده شده است. اولین رکورد ژاپنی در مورد درختان گلدان کوتوله در (1309) است .

چند ویژگی بونسای

یکی از ویژگی بونسای این است که مستقیم بونسای در طبیعت یافت می شود. درختانی که در شکافهای صخره ای کوههای مرتفع رشد می کنند یا در صخره هایی قرار دارند که در طول زندگی خود کوتوله و غروب مانده اند. جایزه ژاپنی در بونسای ظاهر قدیمی تنه و شاخه ها و یک شخصیت هوازده در ریشه های فوقانی در معرض. این خصوصیات زیبایی شناختی مفهوم فلسفی تغییر پذیری همه چیز را مشاهده می کنند.

بونسای ممکن است یک قرن یا بیشتر زندگی کند و ممکن است از نسلی به نسل دیگر به عنوان دارایی های ارزشمند خانواده منتقل شود. زیبایی های مقیاس سوزن های کوتاه را بر روی درختان سوزنی برگ و برگ های نسبتاً ریز درختان برگریز را فراخوانی می کنند. انواع درختان کم گل ، میوه های ریز مورد علاقه قرار می گیرند. فضای باز بین شاخه ها و بین توده های شاخ و برگ نیز از نظر زیبایی اهمیت دارد. در جنگل های کوچک ، قسمت های پایین تنه باید خالی باشد.

یکی از ویژگی بونسای خوب این است که معمولاً گونه های مقاومی هستند که در هر سال که زمستان معتدل باشد ، می تواند در خارج از سال نگهداری شود. می توان آنها را گاهاً برای قدردانی و لذت بردن به خانه آورد. در ژاپن آنها را به طور معمول در یک طاقی یا میزهای کوچک در یک اتاق نشیمن نمایش می دهند و بعداً به جایگاه های بونسای بیرون خود باز می گردند.

انتخاب ظرف مناسب برای کشت بونسای از عناصر اساسی این هنر است

گلدان های بونسای معمولاً سفالی هستند ، با لعاب بیرونی رنگارنگ یا بدون آن. ممکن است گرد ، بیضی ، مربع ، مستطیل ، هشت ضلعی یا لوب دار باشند و در پایین یک یا چند سوراخ تخلیه داشته باشند. ظروف با دقت انتخاب می شوند تا از نظر رنگ و تناسب با درخت هماهنگ شوند. اگر ظرف مستطیل یا بیضی باشد ، با توجه به گسترش شاخه ها ، درخت نه کاملاً در نیمه راه بین نقطه میانی و یک طرف کاشته می شود. در یک ظرف مربع یا گرد ، درخت کمی از مرکز قرار گرفته است ، به جز انواع آبشار ، که به سمت مخالف ظرفی که از آن خارج می شوند کاشته می شود. بونسای آموزش دیده است که هنگام حضور در نمایشگاه ، یک سمت جلو یا یک سمت مشاهده جهت دارد.

خرید بونسای از باغ بذر

اگرچه دسته بندی به طور قابل توجهی متفاوت است ، بونسای مینیاتوری به طور گسترده به عنوان دیدن شناخته می شود. اندازه کوچکترین آنها (keishi و shito) تا ابعاد حدود 2 اینچ (5-7 سانتی متر) و از دانه ها یا قلمه ها شروع می شود ، ممکن است سه تا پنج سال طول بکشد تا به مرحله با کیفیت برسد. آنها ممکن است چندین دهه زندگی کنند. بونسای کوچک (مامه) ، قد 2 تا 6 اینچ (7 تا 15 سانتی متر) ، برای آموزش به 5 تا 10 سال یا بیشتر نیاز دارد. بونسای متوسط ​​به طور کلی از حدود 7 تا 15 اینچ (20 تا 40 سانتی متر) طول متغیر است اما می تواند تا حدود 2 فوت (60 سانتی متر) طول داشته باشد و در کمتر از سه سال تولید می شود. بونسای بزرگ (دای) می تواند به قد 47 اینچ (120 سانتی متر) باشد و برای جابجایی آنها به دو یا چند نفر نیاز دارد.

درختان کوتوله طبیعی که در طبیعت جمع می شوند اغلب به دلیل شوک شدید ناشی از تغییر محیط و بستر ، نمی توانند به عنوان بونسای با گیاهان سازگار شوند.

ویژگی بونسای برای رشد بسته به نوع و میزان رشد ریشه ، بونسای باید هر یک تا پنج سال یکبار دوباره بارگیری شود. هرس تدریجی ریشه در حین پیوند در سالهای بعد ، اندازه گلوله خاک را کاهش می دهد تا درخت در نهایت بتواند به یک ظرف کوچک و کم عمق مورد نظر برود. آب معمولاً به صورت روزانه تأمین می شود. از کود مایع نیز استفاده می شود. هرس و نوک زدن شاخه ها از طریق فصل رشد انجام می شود.

یک صنعت بونسای با اندازه قابل توجه به عنوان بخشی از صنعت مهد کودک در بخشهایی از ژاپن وجود دارد. این تکنیک همچنین در مقیاس کوچک صنعتی در کالیفرنیا دنبال می شود.

از آنجا که بونسای به اشکال هنری دیگر مانند نقاشی ، مجسمه سازی یا هنرهای گرافیکی شباهت دارد ، می توان همان اصول طراحی را که در این فرم ها به کار رفته در بونسای نیز آموخت و به کار برد. بسیاری از هنرمندان بونسای بصری و ناخودآگاه از این اصول استفاده می کنند ، غافل از اینکه این کار را انجام می دهند. نتایج حاصل از کاربرد شهودی و ناخودآگاه اصول هنری ممکن است خوب باشد ، اما اگر این اصول آگاهانه و سازنده اجرا شود ، نتایج حتی بهتر و قانع کننده تر خواهد بود.

ویژگی بونسای : هنر بونسای ریشه در چین دارد

حتی اگر معمولاً با ژاپن مرتبط باشد. در آنجا در زمان سلسله هان که حدود 200 سال قبل از میلاد مسیح حاکم بود ، با ترتیب دادن چند درخت کوچک که در یک سینی مسطح تعبیه شده بودند ، اولین مینیاتورهای منظره با نام بونسای ایجاد شدند. ترکیب ویژگی بونسای این مناظر توسط تپه ها ، صخره ها ، مخازن آب و شکل های سرامیکی که بتکده ها ، حیوانات و مردم را به تصویر می کشید ، متنوع شدند. استادان هنر پونگ این مناظر کوچک را تا این روز در چین بسیار مورد استقبال قرار می دهند. بعداً در خلال سلسله Tsin ، درخت بوته و نمونه بوته کاشته شده در گلدان ها را بونسای نامیدند. در آن زمان چینی ها مجذوب درختان طبیعی بودند که در کوهستان رشد می کنند و به لطف شرایط شدید آب و هوایی به شکلی منحصر به فرد و چشمگیر شکل گرفتند. باغداران سعی کردند چنین درختی را به روشی کوچک و کوچک ثبت کنند. در سال 1664 هنگامی که یک مقام فراری چینی با مجموعه بونسای و ادبیات حرفه ای خود وارد ژاپن شد ، یک موفقیت واقعی رخ داد. این عمدتا به دلیل دانش و تجربه او بود که باعث محبوبیت بونسای در میان اشراف ، مقامات عالی رتبه و سامورایی ها شد. ژاپنی ها به عنوان یک کشور منعطف و باز به سرعت از تیتر درختان مینیاتوری استفاده کردند. همزمان ، آنها قوانینی را برای شکل دادن به بونسای تعیین کردند و سبک های خاصی را نام بردند که تا به امروز استفاده شده است. رونق بزرگ بونسای در ژاپن در دوره ادو (1868-1603) تحت حاکمیت توکوگاوا اتفاق افتاد. تا به امروز هنوز بونسای کاج در حال رشد است که در نیمه اول قرن هفدهم توسط سومین شوگان از خانواده توکوگاوا شکل گرفته است . احتمالاً این قدیمی ترین بونسای ژاپن است. داستان درختان و مناظر کاشته شده در گلدانهای سرامیکی در شعرها و نقاشی ها و طرح هایی تبلیغ شده بود. تصاویر مینیاتوری درختی از دوره Edo تجربه باغبانی و احساس زیبایی شناسی بی نظیر خالق آنها را نشان می دهد. ژاپنی ها در حالی که با صبر و حوصله از بونسای خود مراقبت می کردند ، مانند یک افسانه باستان لائو تسی که ادعا می کرد بدون بیرون رفتن از خانه می توان جهان را کشف کرد ، با آنها مانند یک ریز عالم کوچک درخت افسون شده رفتار کرده اند.

بازتاب زیبایی بونسای

ویژگی بونسای در طبیعت نه تنها یک درخت در یک گلدان است. همچنین بازتاب تلاش برای شکل گیری و جوهر کمال است. این هنر مبتنی بر تصویر درختی است که در طبیعت آزادانه رشد می کند. بونسای با درختان طبیعی متفاوت است. ژاپنی ها یک بخش را معرفی کردند که به راحتی می تواند یاتاقان های این شکل از هنر را بدست آورد. گیاهان بر اساس جنس ، گونه ، اندازه ، منشا ، محل ترکیب نهایی و سبک نشان داده شده توسط تنه تقسیم شده اند. این آخرین تقسیم به خط تنه درخت (یا چندین تنه) و ترکیب شاخه بستگی دارد. از این رو می توان گفت که سبک در بونسای مخفف شکل یکی است که به یک درخت می دهد تا نوع طبیعی آن را به تصویر بکشد. این امر عمدتا به خصوصیات مواد گیاهی بستگی دارد. سبک هایی وجود دارد که یک درخت در گلدان و اشکال منظره را نمایان می کند – این یک گروه درخت مرتب در گلدان است. نام سبک ها و همچنین کل زبان حرفه ای اطراف بونسای از ژاپن گرفته شده است که به شما کمک می کند از تعریف های توصیفی طولانی که به طور معمول توسط نویسندگان ادبیات حرفه ای و کسانی که درختان را کاشته اند ، به روش دیگری تفسیر می شود ، جلوگیری کنید. استفاده از چنین اصطلاحات اصلی همچنین در ارتباط بین المللی بونسای مفید است. امروزه در هنر مدرن اروپا در شکل گیری درخت ، گرایش به دور شدن از سبک کلاسیک و رفتن به سمت اشکال التقاطی تر وجود دارد. محتمل ترین دلیل این واقعیت است که اروپایی ها قصد دارند فرم های پویاتر و قویتر را با کنارگذاشتن روش کلاسیک و روش ثابت نمایش طبیعت که معمولاً در ژاپن استفاده می شود ، محاسبه کنند. این طرز رفتار عجیب و غریب یک مرحله گذار است دقیقاً مانند روندهای معماری که می آیند و می روند. شکل 4 ، ترکیب توسط Wlodzimierz Pietraszko جدول زیر یک سیستم گلدان برای شکل های سبک ایجاد شده توسط Katarzyna Pietraszko را نشان می دهد

فکر می کنید چرا به “پتانسیل کامل” خود برای کوچک و زیبا بودن نمی رسد؟

بسیاری از گیاهان گلدان به دلیل اینکه از آنها به اندازه کافی مراقبت نمی شود ، به حداکثر توانایی خود نمی رسند و اغلب می میرند. با این حال ، مورد بونسای برعکس است: آنها به خوبی مراقبت می شوند ، خاک یک بار در سال تغییر می کند. بسیار مراقبت از آن می تواند طول عمر آنها را افزایش دهد

کوچک بودن معادل “نرسیدن به پتانسیل کامل” نیست ، چیزهای کوچک اغلب می توانند قدرتمندتر و زیباتر از موارد بزرگ باشند. این گیاه خوشحال است زیرا سالم است.

سنت ژاپنی طرح های درخت بونسای را با استفاده از مجموعه ای از سبک های شناخته شده ، به نام ، توصیف می کند. متداول ترین سبک ها شامل قائم رسمی ، قائم غیررسمی ، مایل ، نیمه آبشار ، آبشار ، قایق ، ادبا و گروه / جنگل است. اشکال کمتر معمول شامل سبک های بادگیر ، گریه ، تقسیم تنه و سبک های چوب است. این اصطلاحات از یکدیگر جدا نیستند و یک نمونه بونسای می تواند بیش از یک ویژگی سبک را به نمایش بگذارد. هنگامی که یک نمونه بونسای در چند دسته سبک قرار می گیرد ، روش معمول توصیف آن با ویژگی غالب یا برجسته است.

ویژگی بونسای از نظر سبک

مجموعه ای از سبک ها که اغلب مورد استفاده قرار می گیرند ، جهت اصلی تنه اصلی درخت بونسای را توصیف می کند. اصطلاحات مختلفی برای درختی استفاده می شود که راس آن دقیقاً بالای مرکز ورود تنه به خاک باشد ، کمی در کنار آن مرکز ، ویژگی بونسای این است که عمیقاً به یک طرف متمایل شده و زیر نقطه ای که تنه بونسای وارد آن می شود ، متمایل است. خاک