چگونه بذر انگور فرنگی را پرورش دهیم ؟ آموزش کامل

مقدمه
دو نوع گیاه انگور فرنگی وجود دارد: آمریکایی (goos berry) و اروپایی (Ribes uva-crispa). میوه های ارقام آمریکایی کوچکتر هستند، اما در برابر کپک مقاوم تر هستند. ارقام آمریکایی نیز معمولا سالم تر و پربارتر از ارقام اروپایی هستند. ارقام اروپایی تمایل به داشتن میوه های بزرگتر دارند و گفته می شود که طعم بیشتری دارند . انگور فرنگی آمریکایی بومی شمال شرقی و شمال مرکزی ایالات متحده و مناطق مجاور کانادا است. انگور فرنگی اروپایی بومی کوه های قفقاز و شمال آفریقا است.

انگور فرنگی اغلب از نظر اندازه و طعم مشابه انگور است . پوست میوه گوس بری شفاف است و بسته به رقم، رنگ آنها می تواند سفید، زرد، سبز یا قرمز باشد (دانشگاه آیداهو، 2016).

بسیاری از میوه ها از نام رایج “انگور فرنگی” استفاده می کنند. با این حال این میوه های دیگر به طور مشخص با آنهایی که در این نمایه مورد بحث قرار گرفته اند متفاوت هستند. رایج ترین میوه هایی که نام مشابهی دارند عبارتند از: گوس بری  کیپ (Physalis peruviana)، گوس بری چینی (همچنین به عنوان کیوی شناخته می شود) (Actinidia spp.)، و گوس بری هندی . به همین دلیل دانستن و استفاده از نام های علمی مهم است.

انگور فرنگی به چند دلیل مختلف پتانسیل بالایی برای فروش تازه در بازار دارد: گفته می شود گوس بری پایدارترین توت است که به صورت تجاری استفاده می شود. و همچنین از نظر زیبایی شناختی بسیار دلپذیر هستند و بنابراین به خوبی به بازارهای کشاورزان و نمایشگاه‌های فروشگاه‌های مواد غذایی می‌آیند. برخی از مشتریان ممکن است تمایلی به خرید میوه ای نداشته باشند که با آن آشنا نیستند، بنابراین داشتن ادبیات رایگان در مورد توصیف میوه و موارد استفاده از آن می تواند مفید باشد.

مراقبت از انگور فرنگی

انگور فرنگی نگهداری کمی دارد. با این حال، به دلیل خارهای آنها، برداشت می تواند چالش برانگیز باشد. همیشه از وسایل محافظ استفاده کنید: دستکش بلند، آستین بلند و شلوار.

چوب‌کشی یا چنگ زدن به عصا کمک می‌کند تا نخورد، که مخصوصاً زمانی که آن‌ها پر از انواع توت‌ها هستند، اتفاق می‌افتد.

سبک

انگور فرنگی را می توان در آفتاب کامل و همچنین در سایه جزئی کشت کرد. در آب و هوای گرمتر. آنها نیاز به محافظت در برابر آفتاب گرم ظهر یا بعد از ظهر دارند. مکانی که در سایه یک ساختمان، حصار یا درخت باشد ایده آل است.

خاک مورد نیاز انگور فرنگی

انگور فرنگی می تواند در طیف وسیعی از خاک ها رشد کند اما لوم شنی با زهکشی خوب غنی از مواد آلی بهترین است. خاک شنی که از آفتاب تابستان گرم و خشک می شود و خاک رسی سنگین با زهکشی ضعیف مناسب نیست.

یک لایه مالچ 2 تا 3 اینچی به قطر 3 فوت در اطراف پایه گیاه اضافه کنید تا خاک خنک و مرطوب بماند.

آب مورد نیاز انگور فرنگی

پس از استقرار، گیاهان فقط در صورت عدم بارندگی هفتگی نیاز به آبیاری دارند. گیاهان را به آرامی و عمیق آبیاری کنید.

دما و رطوبت انگور فرنگی

انگور فرنگی به آب و هوای خنک با حداقل 40 روز سرمای زمستانی بین 35 تا 45 درجه فارنهایت نیاز دارد. آنها در گرمای شدید تابستان عملکرد خوبی ندارند.

سرمازدگی دیررس بهاره می تواند به گل ها آسیب برساند و محصول را از بین ببرد. از کاشت گوس بری در جیب های یخبندان کم ارتفاع خودداری کنید.

در هوای مرطوب، گوس بری به ویژه مستعد ابتلا به بیماری است. این امر گردش هوای خوب را بیش از پیش مهم می کند، بنابراین گیاهان خود را در فاصله 4 تا 5 فوتی از هم قرار دهید و سالانه آنها را هرس کنید.

انواع انگور فرنگی

میوه انگور فرنگی آمریکایی کوچکتر از گوس بری اروپایی است و گونه آمریکایی آن مقاومت بیشتری در برابر بیماری ها دارد. گوس بری اروپایی اغلب طعم بیشتری دارد. طعم هر دو رقم اغلب با انگور مسقطی مقایسه می شود. کپک زده شیرین در زمان رسیدن و ترش در هنگام نارس.

هنگام انتخاب نوع انگور فرنگی، آنچه را که می خواهید با انواع توت ها انجام دهید را در نظر بگیرید. برای کیک ها و مرباها، جایی که از توت کامل استفاده می کنید، باید انتهای ریز ساقه و انتهای شکوفه را بردارید. این می تواند یک کار وقت گیر و خسته کننده باشد که توت های بزرگ را راحت تر می کند. اگر قصد دارید آب آن را بگیرید، برای تهیه ژله، می توانید از انواع توت ها استفاده کنید و اندازه آن مهم نیست.

ارقام محبوب انگور فرنگی آمریکایی عبارتند از “Hinnonmaki Red” با میوه قرمز تیره، “Hinnonmaki Yellow” با میوه سبز، و “Pixwell” با انواع توت ها که هنگام رسیدن به رنگ بنفش تیره در می آیند.

“Captivator”، ترکیبی بین گوس بری اروپایی و آمریکایی، تقریباً بدون خار با میوه قرمز است.

گونه محبوب گوس بری اروپایی “Invicta” با توت های بسیار بزرگ و زرد مایل به سبز است.

هرس

انگور فرنگی روی شاخه یک، دو و سه ساله میوه می دهد. هدف از هرس این است که سه تا چهار عصای قوی در هر سنی روی گیاه داشته باشید و اجازه دهید هر تابستان تعداد مساوی شاخه جدید رشد کند.

در زمستان در حالی که گیاه خواب است، تمام شاخه قدیمی را که به راحتی با رنگ تیره‌تر آن‌ها تشخیص می‌دهید، جدا کنید، همچنین هر شاخه شکسته، بد شکل یا بیمار را بردارید. هرس سالانه گیاه را پربار نگه می دارد و همچنین گردش هوای خوبی را تضمین می کند.

تکثیر گیاهان انگور فرنگی

به راحتی می توانید گوس بری را با لایه بندی نوک تکثیر کنید. نوک شاخه را در خاک فرو کنید و با سنگ محکم کنید. پس از رشد ریشه های قوی که ممکن است تا یک سال طول بکشد، می توانید آن را از گیاه مادر جدا کرده و در مکانی جدید پیوند بزنید.

آفات و بیماری های رایج گیاهی

انگور فرنگی می تواند تحت تأثیر کپک پودری، آنتراکنوز، لکه برگی، کرم مویز و کرم میوه انگور فرنگی قرار گیرد. اولین خط دفاعی شما انتخاب گونه های مقاوم به بیماری و آفات و ارائه گردش هوای خوب است.

تولید

در اوایل دهه 1800، “شوق انگور فرنگی” در اروپا برجسته بود، با این روند که تقریباً در همان زمان به ایالات متحده گسترش یافت (بیشتر در شمال شرقی ایالات متحده. در اوایل دهه 1900، نیویورک تقریباً 2700 هکتار از این میوه را کشت می کرد. متأسفانه، همچنین در اوایل دهه 1900، به دلیل بیماری قارچی به نام زنگ تاول کاج سفید، که یک بیماری کشنده برای همه گونه‌های کاج سفید (که شامل کاج‌های باستانی بریستلکون نیز می‌شود)، کشت انگور فرنگی و مویزهای مربوط به آن ممنوع شد. بیماری قارچی برای تکمیل چرخه زندگی خود به دو میزبان نیاز دارد: کاج سفید و معمولاً انگور . با جریان‌های سیاه (Ribes nigrum) که حساس‌ترین آنهاست، خدمات جنگل، . آسیب ناشی از بیماری قارچی برای گوس بری و مویز حداقل است، اما اغلب منجر به مرگ و میر درختان در کاج سفید می شود .